ابزار و تجهیزات ارتودنسی
ابزار و تجهیزات ارتودنسی، به اصلاح ناهنجاری‌های دندانها کمک می‌کند و در علم دندانپزشکی جایگاه ویژه‌ای دارد. به طور کلی درمان ارتودنسی به دو دسته تقسیم می‌شود: ارتودنسی ثابت و ارتودنسی متحرک. هر کدام از این روش‌ها ابزارهای خاص خود و تجهیزات متفاوتی دارند که در نهایت به اصلاح مشکلات دندانی می‌پردازند.
در روش ارتودنسی ثابت، ابزار اصلاح کننده توسط دندان‌پزشک متخصص بر روی دندانها قرار می‌گیرد و تا پایان دوره درمان بیمار نمی‌تواند آنها را از دهان خارج کند. در ارتودنسی متحرک امکان خارج کردن ارتودنسی از دهان وجود دارد. برای کسانی که در موقعیت‌های خاص مانند مهمانی، جلسات کاری و … تمایل به خارج کردن ارتودنسی از دهان دارند، ارتودنسی متحرک انتخاب مناسب است. در این مقاله از سایت قصد داریم شما را با ابزار و تجهیزات ارتودنسی آشنا کنیم.
لطفاً تا پایان این مقاله با ما همراه باشید تا با ابزار و تجهیزات ارتودنسی به طور کامل آشنا شوید.
برای تغییر نحوه رشد استخوان‌های فک، از وسایل مختلفی استفاده می‌شود. معمولاً طی یک درمان ارتودنسی وسایل و ابزارهای زیر مورد استفاده قرار می‌گیرد:
سیم ارتودنسی
یکی از ابزار و تجهیزات ارتودنسی، سیم ارتودنسی نام دارد. سیم ارتودنسی یک رشته نازک و ظریف است که هماهنگ با قوس دندانی و فک بیمار حالت داده می‌شود و در بریس‌ها به عنوان منبع نیرو به کار برده می‌شود تا دندان‌های نامرتب را به موقعیت درستشان هدایت کند. ارتودنسی یکی از روش هایی است که برای اصلاح طرح لبخند استفاده می شود.
بریس
شاید اولین تصویری که با شنیدن درمان ارتودنسی به ذهن افراد می‌رسد، بریس فلزی و براکت‌ها کوچک سیم پیچی شده است که روی دندان‌های جلو قابل مشاهده هستند. اکثر افراد بریس‌ها و براکت های فلزی را معادل ارتودنسی می‌دانند. بریس فلزی از یک سیم ظریف فلزی تشکیل می‌شود که از بین براکت ها عبور می‌کند و ابتدا و انتهای آن به باندهای فلزی متصل می‌شود. بریس‌های فلزی باید بر روی دندان‌های آسیا قرار بگیرند.
جنس بریس‌ها از استیل ضد زنگ و سازگار با محیط دهان انسان است و متداول‌ترین ابزاری است که در ارتودنسی ثابت از آن استفاده می‌کنند. در بعضی از بیماران، برای اصلاح ناهنجاری‌های دندان، بریس‌ها به تنهایی کفایت نمی‌کنند و گاهی لازم است از تجهیزات دیگر برای حرکت دادن دندانها و قرارگیری در موقعیت درست استفاده شود. سیم فلزی را به براکت‌ها متصل می‌کنند.
باند
معمولاً بر روی دندانها یک حلقه فلزی قرار می‌دهند تا قسمت‌هایی از بریس را نگه دارد. ارتودنتیست با اهداف مختلفی باند را دور دندانها محکم می‌کند. یکی از دلایل محکم بستن باند روی دندانها، حفاظت دندان در برابر پوسیدگی است. همچنین باند ارتودنسی به عنوان یک نگه‌دارنده برای اتصالات مختلف ارتودنسی کاربرد دارد. بعلاوه گاهی ارتودنتیست برای اعمال فشار ارتوپدی به فک و دندانها از باندها کمک می‌گیرد.
براکت
براکت‌ها ، مدول‌های فلزی یا سرامیکی کوچکی هستند که روی دندانها قرار می‌گیرند. این ابزار برای تغییر موقعیت دندانها به عنوان راهنما عمل می‌کنند و سیم قوسی را در جای خود تثبیت می‌کنند. براکت‌ها با چسب مخصوص دندانپزشکی بر روی دندانها قرار می‌گیرند.
هوک
یکی دیگر از ابزار و تجهیزات ارتودنسی که در درمان ناهنجاری‌های دندان کاربرد دارد هوک یا قلاب اتصال است که روی براکت قرار می‌گیرد. بنابراین به‌راحتی فنرهای مارپیچی یا هرگونه اتصال جانبی دیگر را محکم می‌کند.
بیشتر بخوانید: آیا می دانید چه زمانی باید به متخصص لثه در تهران مراجعه کرد؟
فنر مارپیچی
جهت تغییر فاصله بین دندانها از فنر مارپیچی کمک می‌گیرند.
باکال تیوب
باکال تیوب قطعه کوچکی از جنس فلز است که روی باند قرار می‌گیرد و دور دندان آسیاب چسبانده می‌شود. باندهای دندان آسیاب شیارهایی دارند که سیم‌های ارتودنسی، لیپ بامپر (ضربه گیر لب) و دیگر تجهیزات مورد نیاز برای حرکت دندانها را نگه می‌دارند.
جداکننده یا فضا نگه‌دارنده
ارتودنتیست، حلقه‌های کشی کوچکی را بین دندانها قرار می‌دهد تا فاصله بین آنها حفظ شود و در جلسات بعدی درمان، باند ارتودنسی در این فضاها قرار بگیرد. پیش از آنکه باندها در دهان قرار بگیرد، جدا کننده‌ها خارج می‌شوند. مصرف غذاهای چسبناک یا استفاده از خلال و نخ دندان، زمانی که جداکننده‌ها بین دندانها قرار دارند دشوار است.
هربست
هربست وسیله‌ای است که با اعمال فشار، فک پایینی را به سمت جلو و دندان‌های آسیاب بالایی را به سمت عقب هدایت می‌کند. این عمل موجب کاهش شدت عارضه اوربایت می‌شود. هربست یکی از ابزار ثابت ارتودنسی است که برای نوجوانان و جوانان بکار می‌گیرند و تا یک سال باید در دهان بماند و از جراحی لثه با لیزر در آینده جلوگیری می کند.
میخ‌های ارتودنسی
بعضی از بیماران عادت دارند که زبان خود را به دندانها فشار دهند. میخ‌های ارتودنسی به بیمار کمک می‌کند تا زبان خود را هنگام بلع غذا کنترل کند و همچنین از عادتی مانند مکیدن شست جلوگیری کند. میخ‌های ارتودنسی شبیه قلاب‌های کوچکی هستند که پشت دندان‌های جلویی فک پایین نصب می‌شوند.
پوزیشنر
در اواخر دوره درمان ارتودنسی معمولاً از پوزیشنر به‌منظور تکمیل جابجایی دندانها کمک می‌گیرد. استفاده از پوزیشنر بین ۴ تا ۸ هفته کفایت می‌کند.
نگه‌دارنده ارتودنسی یا ریتینر
پس از پایان دوره درمان ارتودنسی، دندانها تمایل دارند که دوباره حرکت کنند و به موقعیت قبلی خود بازگردند. لازم است برای حفظ موقعیت به دست آمده تا اتمام دوره درمان ارتودنسی، از نگه‌دارنده یا ریتینر کمک بگیریم. ارتودنسی یک درمان هزینه بر است که چندین ماه شخص را درگیر می‌کند. لازم است برای حفظ نتیجه‌ای که از ارتودنسی حاصل شده دستورالعمل‌های توصیه شده توسط ارتودنتیست را را به خوبی رعایت کنیم. نگه‌دارنده های ارتودنسی انواع مختلفی دارند.
برای مثال ریتینر ثابت، نوعی نگه‌دارنده به شکل سیم نازک است که در پشت دندانها قرار می‌گیرد و به محل اتصال براکت‌ها نصب می‌شود. ریتینر ثابت در دهان برای مدت زمان ثابتی می‌ماند و نمی‌توان از دهان خارج کرد.
در روزهای ابتدایی ممکن است کمی برای بیمار ناخوشایند باشد اما پس از چند روز شخص کاملاً به آن عادت می‌کند و دیگر مشکلی وجود نخواهد داشت. نوع دیگر نگه‌دارنده های متحرک هستند. ریتینر های متحرک را می‌توان در زمان مصرف غذا یا استفاده از مسواک از دهان خارج کرد.
جنس آنها از سیم‌های فلزی است که از جلوی دندانها عبور می‌کند و قلابی از جنس آکریلیک دارد که پشت دندان‌های عقبی قرار می‌گیرد. می‌توان گفت مهم‌ترین مزیت ریتینرهای متحرک سهولت در رعایت بهداشت دهان و دندان است. می‌توان آنها را زمان مصرف غذا خارج کرد و پس از استفاده از مسواک و نخ دندان دوباره در دهان گذاشت. معمولاً ریتینرهای متحرک تا سه ماه به طور شبانه روزی باید استفاده شوند و پس از آن ارتودنتیست مشخص می‌کند که تا چند ماه باید از آنها به هنگام خواب شبانه استفاده کرد.
در این مقاله از سایت دکتر ستاره هاشمی به ابزار و تجهیزات ارتودنسی پرداختیم. امیدواریم برای شما مفید بوده باشد،همچنین شما میتوانید برای دریافت اطلاعات درباره لیفت لثه اینجا کلیک کنید.
